Na haar laatste voorstelling in Marag (Oss) op zondag 8 januari 2023 heeft Lucienne Kuperus van Poppentheater De Kletskous een erespeld ontvangen.
Het was Lucienne’s idee om haar laatste twee voorstellingen te spelen en dan met stille trom van het poppenspeltoneel te verdwijnen. Gelukkig verliep dat anders.
Lucienne was zichtbaar ontroerd door de grote opkomst van zo veel vrienden/bekenden.
De uitreiking van de erespeld was een echte verrassing voor haar en zij voelt zeer gewaardeerd en gezien door de vereniging.
Hieronder staat de tekst die is gebruikt bij de uitreiking van de erespeld aan Lucienne.
Lieve Luus, (heb je zo’n mooie naam Lucienne en dan word je nog ‘Luus’ genoemd)
Daar sta je dan na je laatste voorstelling. Namens het bestuur van de NVP-UNIMA (Nederlandse Vereniging voor het Poppenspel-UNIMA Centrum Nederland) wil ik graag wat over jou vertellen.
Nu dat je de spreekwoordelijke poppenkast naar de zolder brengt, is dat het uitgelezen moment om stil te staan bij jouw carrière als poppenspeelster.
Ik heb rondgevraagd hoe lang jouw carrière is, maar dat krijg ik niet helemaal duidelijk: de een heeft het over een kwart eeuw, de ander over drie decennia. Het was geen bevlieging, dat is meer dan duidelijk.
Waar iedereen het wel over eens is, is dat jij altijd met poppenspel bezig was via jouw poppentheater De Kletskous. Steeds maakte je weer iets nieuws. Jouw atelier stond ook vol met poppen, rekwisieten, decors…groot en klein. Alles zelfgemaakt. Voor jou geen gekochte handpop van 13 in een dozijn. Je trok er altijd zelf op uit met de vermaarde aanhanger, waarmee je menig avontuur hebt beleefd. Stoere chick hoor!
Aan het begin van jouw bestaan als poppenspeelster heb je meegedaan aan een amateur theaterwedstrijd, georganiseerd door Ennadien Blink en die won je met jouw voorstelling ‘Gouden Schoenen’.
Jouw voorstellingen richten zich op peuters en kleuters en worden gekenmerkt door vrolijkheid, creativiteit en live muziek. Jouw enthousiasme in je spel en je spontaniteit in het contact met de kinderen, maakt dat ze al snel aan je lippen hangen. Daarbij achter de schermen word je daarbij al jarenlang bijgestaan door jouw vaste regisseuse Debora van Garderen en vast muzikante Paula Bloemendaal.
Je voorstellingen zijn onderling zeer verschillend. Je specialisatie is altijd het jonge kind en je geeft herkenbare thema’s met veel humor en vrolijkheid vorm, en speelde je met verschillende kasten, vanuit koffers, tafels, een jurk, tassen.
Ook maakte je voor de voorleesweken een elk jaar een nieuwe voorstelling.
En als het nog niet genoeg is dat je voorstellingen op scholen, buurthuizen en andere ‘vaste’ locaties speelde, kocht je een paar jaar geleden een poppenkastwagen en speelde je met evenveel enthousiasme op straat, in de RAI, op markten en braderieën, festivals voor alle leeftijden. Nogmaals: stoere chick hoor!
Naast het poppenspeelstersbestaan, heb je als (inval) leerkracht gewerkt op basisscholen voor de kleuterklassen. Op die manier bleef je contact met de jonge generatie houden en had je een stukje vast inkomen, want helaas staan er nog maar bar weinig poppenspelers in de Quote 500.
Daarnaast is er nog jouw rol bij het POPU, voor hen die niet bekend zijn met deze afkorting: het Provinciaal Overleg Poppenspelers Utrecht. Ik heb contact gehad met het POPU en hetgeen mij verteld werd, sluit naadloos aan bij wat ik hiervoor al over je vertelde.
Je bent jarenlang secretaris geweest en 1 jaar voorzitter, welke functies je steeds met spontaniteit en openheid vervulde. Je was zeer regelmatig aanwezig bij de POPU-bijeenkomsten en nam iedereen mee in je vrolijkheid en enthousiasme. Je wist ook anderen te inspireren met spel- en maakideeën. Het delen van jouw kennis was nooit een probleem. Het POPU heeft mij laten weten dat zij het erg jammer vinden dat je je bestuursfunctie daar hebt beëindigd, maar zij zijn heel blij dat je wel (als je zin hebt) naar de POPU-bijeenkomsten wilt blijven komen.
Als ik wat verder graaf, kom ik in Den Haag terecht waar jij gedurende een groot deel van de 25 seizoenen bij het Wijk theater één van de vaste poppenspelers was met jouw sterren Koos en Kleppie Conteenâh. Hier konden kinderen in de achterstandswijken van Den Haag tijdens de zomervakantie op woensdag en zaterdagmiddag naar toe voor een voorstelling en aansluitend mochten zij zelf poppenkast spelen. Je hebt daar van alles voorbij zien komen. Het was hartverwarmend maar soms ook ontluisterend en schrijnend te zien wat die kinderen bezighield. Ik herhaal maar weer: stoere chick hoor!
Corona zorgde voor een periode van bezinning, er kwam meer tijd voor jouzelf. Je had in de eerste lock down meteen in de gaten dat inkomsten uit poppenspel voorlopig nihil zouden zijn. Je hebt daarom weer aangeklopt bij de basisschool waar je vaak inviel. Vanwege lock down en uitval van collega leerkrachten had je regelmatig elke dag van de week een andere klas voor je neus. Dat lijkt mij bijzonder zwaar. Zal ik het nog een keer zeggen? Stoere chick hoor!
Het plotselinge overlijden van Frank, die zeker niet in mijn verhaal mag ontbreken, was één van de aanleidingen om te beslissen helemaal met het beroepsmatig beoefenen van het poppenspel te stoppen. Inmiddels heb je je draai op school gevonden en ben je bijna helemaal zelfstandig in je functie als vakdocent beeldende vorming. Zo blijf je toch met kinderen en creativiteit verbonden en laat je nu kinderen hun eigen creativiteit ontdekken.
Voor nu is Lucienne uit het poppenspel, maar gelukkig kun je het poppenspel niet uit Lucienne halen.
Namens het hele bestuur van de NVP-UNIMA, het POPU, het Wijktheater in Den Haag en iedereen die door jouw enthousiasme, openheid en spontaniteit is geïnspireerd zeg ik je heeeeeel veel dank en mag ik je daarom een bos bloemen overhandigen en deze mooie erespeld van de NVP-UNIMA opspelden.
Cia-Maureen van der Steenhoven, penningmeester NVP-UNIMA
Foto’s: Paulus Aarts
